Ja Slow, det er klart at masse spelar inn. Men det eg er opptatt av, er i kva grad vinkelfeilen har innverknad på lyden, når vi tek utgangspunkt i ein godt justert arm. Og eg prøver bestemme meg for i kva grad eg skal oppgradere til ny arm. Faktisk greier eg ikkje bestemme meg for tangentialarm eller ikkje før eg har prøvd to "vanlege" armar med to ulike lengder....(og for å vere ærleg, det hadde vore kjekt om vanlege armar hadde best lyd, for gode tangentialarmar har ein lei tendens til å koste meir enn eg tykkjer er hyggjeleg, og så kan dei også brukast på eit større utval platespelarar...)
Mine erfaringar med tangentialarmar er ganske gode. "Favorittarmen" min ET 2 er eigentleg lett å justere, om du berre har den store justeringsmalen, som gjev deg heilt rett plassering. Denne armen kan også VTA-justerast "i fart" (utan å endre avstanden frå tangeringspunktet - slå den), og det er svært enkelt å få azimuth heilt korrekt. Problemet er ved litt tyngre pickupar (7 - 8 g) når dei kjem til inner- og ytterrilla. Med dei akvariepumpene eg hadde tilgang på (amerikanske tilpassa 60 Hz, tippar eg) pumpa ikkje nok luft (på vår 50 Hz, sjølv om spenninga var korrekt) til å fikse områda der armen var noko i ytterposisjon.
Andre tangentialarmar har eg slitt med. Bortsett frå dei aller enklaste. Eg likar godt Souther (som eg stiller ørlite ute av water, slik at arm/pickup får litt "tyngdekrafthjelp" innover mot platesenteret). Opus verka svært columbi-eggete, men eg fekk altså ikkje denne til. Og T3-armen frå Goldmund (og dei andre elektronisk styrte armane eg har fått demonstrert) er i beste fall svært innfløkte å få til.
Etter kvart som eg har samanlikna svært gode armar, har eg fått meir og meir sans for pivoterande armar. Eg vart sjarmert i senk av lyden frå JMW 9, sjølv om eg kanskje ville gått for ein Graham eller SME når det kom til stykket...eller kanskje ikkje? Og når eg ser handlingsrommet ein JMW 10.5i har, minner det meg om ET 2 - justering i fart. Eg tykkjer dette er svært fornuftig, då eg er så lite religiøs av meg at eg ikkje stoler heilt på justeringsmalar av noko slag - eg vil helst lytte meg fram dei ørsmå millimeterjusteringane til eg trur eg kan vere heilt fornøgd.
Så er det dette med vinkelfeilen. Eg har ALDRI fått samanlikna kor stor innverknad dette har isolert sett på lyden. Og den einaste måten å verte trygg på dette, er å ha to armar med ulik lengd som elles er identiske. Eg "trur" tangentialarmar er best ut frå prinsippet, men eg har ikkje høyrt dette. Eg opplevde lyden frå ET2 som overlegen samanlikna med tre tradisjonelle armar brukt på same drivverk, der eg evaluerte ET 2 med iallfall 5 ulike pickupar mot minimum ein av desse armane. To pickupar var bob-bob når det gjeld arm (mellom anna Audio Technica AT ML 170)
Eg har også gjort erfaringar som kan tyde på at ET 2 (og dermed tangentialprinsippet om ein vågar å generalisere ut frå EIN eller to armar) hanskast betre med både stive og mjuke pickupar enn det effekttiv masse skulle tyde på. Men erfaringar med Souther/Clearaudio sin minste (og lettast å justere effektiv masse på) tangentialarm tyder på det motsatte....
Med andre ord - eg er rimeleg forvirra, og skulle gjerne diskutert litt med ein som faktisk har høyrt to ulike armlengder under elles likt utgangspunkt.
har sterke meiningar om dette, men eg skulle så gjerne høyrt om fyrstehandserfaringar om dette. 
