Det er haust. Slutt på blåtann, over til stereo; musikk i form av “lassojazz” denne gongen, og ølspalta til slutt. Då er alt som det skal vera.
No får det vera nok med utprøving av blåtann-høgtalarar. Eg tippar dei fleste gjev blaffen i korleis slike høgtalarar let, berre storleiken, fargen og prisen er i nærleiken av kva dei hadde tenkt seg. Ikkje eigentleg gjev blaffen, naturlegvis, men berre lyden er nokolunde grei, er det ok. Men bruk litt tid i butikken. I ein Powerbutikk lytta eg og Dag til ein slik mellomstor rund JBL, og denne let godt, medan kjeda sitt eige “husmerke” ikkje let so godt. Det var ganske lett å høyra.
Då er det noko heilt anna med eit stereoanlegg. Dei som driv med slikt, og som er gladare i musikk enn gjennomsnittet, og er over snittet nerdete, er lidenskapleg oppteken av anlegget sitt. Og alle deler av anlegget. Det kan me snakka om og skriva om heile året, ikkje berre sumarmånadane. Eit stereoanlegg er fulltidsjobb.
Ei utprøving av NAD C 326 BEE er i emning. Den fann Terje på ein kommunal returstasjon for alt inklusive elektronikk. Fullt fungerande, og praktisk tala utan ei stripa. Pussig. Kven kastar noko slikt? Høgtalarleidningane var klypt rett av. Neppe eit tjuveri, for då kastar du han ikkje. Heller eit skilsmål med to uforsonlege partar som klorar augene ut på kvarandre over stereoanlegget og alt anna. Ein helt annan plass - i ein bruktbutikk i Førde, på ein liten tur opp i Fjordane for å vitja slekta - fekk eg kjøpt ein eldre Philips CD-spelar som eg gler meg til å prøva ut. Også denne fullt fungerande. Eg likar lyden av Philipsane. Dei er grovt undervurderte. Og so kjøpte eg ein annan utruleg søt dings som eg ikkje vil avsløra endå. Og endå ein forsterkar står på oppvarming. Og ein brukt radio og ein kassett-spelar er på veg - med sporingsnummer. Spanande....
Les heile dagbokartikkelen for juli i Audiophile.no
