Bli med heim til Tweedjakke

[Valentino]

Tweedjakke ut av skapet. Nå er det fredag.

 

[ottone]

Her er tweedjakka ute av huset for fleire år sidan. Eg angrar ofte på slikt, saknar lett gamle ting når andre pratar om dei.
Ellers kjennest det som ein god tanke at tidlaus er utan røyrsle. Det som ikkje rører seg kan då vera tidlaust. Kankje eg burde sitja meir stille. Det er kanskje eit spørsmål.
Gode tankar i ein fin tråd.
God helg.

 

[Tweedjakke]

Ellers kjennest det som ein god tanke at tidlaus er utan røyrsle. Det som ikkje rører seg kan då vera tidlaust.

Det følgjer vel av definisjonen av rørsle, det var difor eg ikkje spurde. Men vi rører oss diverre alltid.

Her i huset har familien funne ut korleis ein skal feira farsdag.

Sølvpuss er dei derimot dårlege på.

 

[Tweedjakke]

Ein gong i året produserer Spotify ein lytterapport ("Spotify wrapped"). Eg bruker Spotify i bilen og på kontoret (nett no: Vikingur Ólafsson med Goldbergvariasjonane), og der lyttar eg mest til "små" format. Etter at vi gjekk over til familieabonnement, er stort sett ungane som spelar musikken i bilen når dei sit på.

Det tyder at radio, vinyl og strøyming frå lokalbiblioteket ikkje er med. Heller ikkje passiv lytting til musikk andre styrer (då hadde frankofon chanson-pop vore høgt på lista).

Eg er litt overraska over at postpunk/nyveiv/kunstrock og ambient/artsy elektronika ikkje er på lista, men det er greitt. "Psykedelisk rock" er så og seia utelukkande Grateful Dead.

 

[mvno_subscriber]

Nydelig! Var ikke klar over denne funksjonaliteten. Skrekkblandet fryd venter meg..

 

[inpain1968]

Som du vil:

Dum som eit brød, og totalt uoppdragen. Men søt.

Da du postet dette innlegget i begynnelsen av mars lo jeg godt av kombinasjonen tekst og bilder. Syntes det var såpass morsomt at jeg lagret bildene, og i dag dukket de opp igjen da jeg kikket gjennom biblioteket på iPaden. Det var ikke fritt for at latteren meldte seg på ny. Festlig katt med et ubetalelig ansiktsuttrykk

 

[Tweedjakke]

 

[inpain1968]

Som du vil:

Vis vedlegget 899928 Vis vedlegget 899929

Dum som eit brød, og totalt uoppdragen. Men søt.

Hvordan går det med pus, har den stappet hodet oppi noen flere krukker siden sist?

 

[Tweedjakke]

Anatomien i eit svik

Eg vurderer å «slutta med vinyl». Det sit langt inne og er ikkje sikkert, men det kjenst som om eg vurderer landssvik eller verre.

Har eg eigentleg byrja? Nja. Gamlingane hadde ein fin Philips heilautomatisk, og ca førti plater. Eg gjekk rett frå MC til CD, og «ungdomsmusikken» min var på CD.

I 1997, då eg var student, kjøpte eg min første LP-spelar. Rega Planar 2. Ca ti år seinare oppgraderte (sidegraderte) eg drivverket til ein eldre TD147 (Rega-armen er framleis i bruk). Brukte lenge ein elendig RIAA, oppgraderte til Naim Stageline for ca fem år sidan. Den er bra. Beste PU eg har hatt er ein Dynavector HO-MC. No bruker eg Ortofon blå MM. Den er grei.

Så har eg jamt kjøpt LP, men mest etter ca 2006, fram til ca 2020. Eg har no ca 3 hyllemeter, ca 70% klassisk, 20% jazz og resten pop, rock og ymist. Eg kjøper enno plater, men ikkje så mykje. Ca ei i månaden, men det er nok heller mindre. Eg har likevel kjøpt mykje meir musikk på CD, særleg fram til Spotify.

Samtidig høyrer eg nesten ikkje på LP. Eg speler mykje heller anten frå FLAC eller, blush, Spotify. Når eg har huset åleine, speler eg av og til vinyl, men det kjenst litt som ei plikt. Eg er jo vinyl-typen. Men: Det gjev meg ikkje så mykje ekstra, framfor å høyra på digitalutgåva av same musikken.

LP-utstyr er kult, men eg innser at det er minst fem år til eg kan nerda ordentleg med det. Minst. Og då vil eg kanskje heller høyra på meir musikk.

LP-ane tek altså plass, vert ikkje spelt og kunne potensielt vore brukt til ting som gav meir moro.

Det er, diverre, ikkje snakk om å gje dei bort. Eg føler eg må kunne omsetja samlinga til iallfall litt pengar for at det skal vera vits.

Så eg er ikkje sikker. Eg veit at så lenge er berre har samlinga, kjem eg til å utvida og utvida ho med plater eg ikkje speler (hamstergenet), men kanskje byrja å spela dei ein eller annan gong.

Samtidig liker eg LP, men eg er ikkje sikker på om eg liker det fordi det er ein måte å seia til meg sjølv at eg liker hi-fi og musikk, eller fordi eg faktisk liker LP betre enn digitalisert musikk. Det kjenst som eg vel noko anna ved kvar skiljeveg, og då er det kanskje berre teit.

 

[Peter]

Det er ikke svik. Magefølelsen er som regel 100% sann.

Min platesnurre ble solgt for mange herrens år siden, mens vinylen er beholdt. Jeg funderer stadig vekk på om jeg skal kjøpe meg en spiller igjen, men konkluderer månedlig at den ikke vil bli brukt. Til og med CD-platene er nå bare til pynt, en kortvegg i stua. Jeg streamer alt nå, og lydkvaliteten er mer enn grei nok for meg - det er musikken som har prioritet. Bonusen er at jeg hører mye mer musikk, antagelig pga tilgjengeligheten.

Min kone har ymtet frempå om ikke CD-hyllene skal bort snart, og jeg er enig. Når jeg en gang får ork vil samlingen bli flyttet til kjellerstue og hjemmekino. En liten mellomlagring der, for jeg regner ikke med å få tilfredsstillende mye kronasje ved salg…

Så fra meg har du full forståelse for prosessen du går i gjennom. Mye av det vi eier har en stor sentimental verdi, men tror det er sunt å redusere vårt jordiske gods av og til - spesielt det vi ikke bruker.

Så skal også jeg jobbe mot å kvitte meg med både vinyl og CD’er.

 

[Valentino]

Enhver må jo finne sin vei.
Jeg er glad nå for at jeg ikke solgte platene mine, og at jeg ikke tok drastiske valg mens ungene var små. Platespilleren sto bortimot urørt mellom 2009 og 2020.

Jeg fant de fire original-LPene på den lokale sjappa i går:

LIV GLASER – GRIEG: LYRIC PIECES I-IV – 2024 - CCD083

Et begrep for norske musikkelskere. Helt fra debuten i 1960 er hun blitt regnet blant den norske klaverelite, med utallige konserter og opptredener i radio og TV. Hun har turnert og gitt kurser og mesterklasser over hele verden. Glaser studerte med Robert Riefling i Oslo, på Conservatoire...

norskealbumklassikere.no

 

[tkr]

Anatomien i eit svik

Eg vurderer å «slutta med vinyl». Det sit langt inne og er ikkje sikkert, men det kjenst som om eg vurderer landssvik eller verre.

Har eg eigentleg byrja? Nja. Gamlingane hadde ein fin Philips heilautomatisk, og ca førti plater. Eg gjekk rett frå MC til CD, og «ungdomsmusikken» min var på CD.

I 1997, då eg var student, kjøpte eg min første LP-spelar. Rega Planar 2. Ca ti år seinare oppgraderte (sidegraderte) eg drivverket til ein eldre TD147 (Rega-armen er framleis i bruk). Brukte lenge ein elendig RIAA, oppgraderte til Naim Stageline for ca fem år sidan. Den er bra. Beste PU eg har hatt er ein Dynavector HO-MC. No bruker eg Ortofon blå MM. Den er grei.

Så har eg jamt kjøpt LP, men mest etter ca 2006, fram til ca 2020. Eg har no ca 3 hyllemeter, ca 70% klassisk, 20% jazz og resten pop, rock og ymist. Eg kjøper enno plater, men ikkje så mykje. Ca ei i månaden, men det er nok heller mindre. Eg har likevel kjøpt mykje meir musikk på CD, særleg fram til Spotify.

Samtidig høyrer eg nesten ikkje på LP. Eg speler mykje heller anten frå FLAC eller, blush, Spotify. Når eg har huset åleine, speler eg av og til vinyl, men det kjenst litt som ei plikt. Eg er jo vinyl-typen. Men: Det gjev meg ikkje så mykje ekstra, framfor å høyra på digitalutgåva av same musikken.

LP-utstyr er kult, men eg innser at det er minst fem år til eg kan nerda ordentleg med det. Minst. Og då vil eg kanskje heller høyra på meir musikk.

LP-ane tek altså plass, vert ikkje spelt og kunne potensielt vore brukt til ting som gav meir moro.

Det er, diverre, ikkje snakk om å gje dei bort. Eg føler eg må kunne omsetja samlinga til iallfall litt pengar for at det skal vera vits.

Så eg er ikkje sikker. Eg veit at så lenge er berre har samlinga, kjem eg til å utvida og utvida ho med plater eg ikkje speler (hamstergenet), men kanskje byrja å spela dei ein eller annan gong.

Samtidig liker eg LP, men eg er ikkje sikker på om eg liker det fordi det er ein måte å seia til meg sjølv at eg liker hi-fi og musikk, eller fordi eg faktisk liker LP betre enn digitalisert musikk. Det kjenst som eg vel noko anna ved kvar skiljeveg, og då er det kanskje berre teit.

Jeg ville i så fall skilt meg med platespilleren, men beholdt platene.

Skulle du ombestemme deg ved neste korsvei, blir det nok en råd med å skaffe seg en ny platespiller. Å skaffe tilbake en solgt platesamling kan bli både vanskelig og dyrt.

Mvh

 

[Singh]

Det er bedre og lagre platene enn og selge for så å angre.

Gjorde tabben med og kvitte meg med alt av vinyl og flere plate spillere på 90 tallet, det gikk noen år og jeg var tilbake for fullt med vinyl igjen. Tipper det er 60 % cd og 40 % vinyl og vinyl plater spilles hver uke.

 

[Fosse]

Stort sett må du betale mye mer for å få en ny platesamlingen enn du får om du selger den du har. Dette fordi du ikke finner én komplett samling som samsvarer med din smak. Det å selge stykkevis og delt er mye jobb, og så forsvinner godbitene mens du blir sittende igjen med en utarmet samling.

Plutselig er alt endret og du får tilgang på en drømmespiller. Da er sannsynligheten stor for at du angrer på å ha solgt samlingen. Å selge spilleren er vel mindre problematisk.

Du kler en platesamling forresten.

 

[motoren]

Jeg ga vekk platesamlingen min når cden kom og gud jeg angrer selv om det var en del støvsamlere

mvh

 

[Audiophile-Arve]

Eg hadde planar om å kvitte meg med minst 500 lpar før eg vart pensjonist. Det greidde eg ikkje, men i staden har eg kjøpt 50 nye...

 

[Fosse]

3 hyllemeter, det er velmøblert hjem det, alt annet er ren bonus.

 

[Arilha]

I 1985 solgte jeg nesten alle mine Lp'er med unntak av noen få som hadde affeksjonsverdi for meg, Cd var jo det store nye.
20 år senere kjøpte jeg platespiller igjen og det har vært hovedkilde for meg siden.
Angret bittert på min egen dumhet, mange av de jeg solgte har jeg siden kjøpt igjen til mange ganger prisen.

 

[tjua]

Men dersom du skal selge er det helt sikkert garantert noen som vil kjøpe…

 

[Tweedjakke]

De har sannsynlegvis rett.

Tanken på å katalogisera, vurdera og selja meg gjennom platesamlinga, og stå att med den dårlegaste tredelen verkar motbydeleg. Spelaren har ingen salsverdi, men heilt grei bruksverdi.

Det økonomiske er for så vidt underordna. Ikkje fordi eg drit pengar, det gjer eg ikkje, men fordi summen uansett ville vore ganske liten. Trur neppe eg kunne fått meir enn 100 kr/plata i snitt, og det er eit optimistisk anslag.

Tanken var vel, litt som @Peter sa, å

redusere vårt jordiske gods av og til - spesielt det vi ikke bruker.

Av og til vert eg irrasjonell, eller manisk rasjonell, i frustrasjon over all driten eg har rundt meg.

Ulempa med å leggja tanken bort, er at eg kjem til å halda fram med å kjøpa plater. Det får eg leva med.

@Fosse har rett, eg kler nok å samla på dei.

Takk, alle. Då prøver eg å ikkje tenkja meir på det iallfall ei stund framover.

 

[Valentino]

Godt. Det ville vært direkte trist om du endte opp med et umøblert hjem. 4 hyllemeter her. Det er et stykke til både @Fosse

og Haruki Murakami.

 

[PederP]

Du treng ein betre vinylrigg rett og slett.

 

[Entropy]

Anatomien i eit svik

Eg vurderer å «slutta med vinyl». Det sit langt inne og er ikkje sikkert, men det kjenst som om eg vurderer landssvik eller verre.

Har eg eigentleg byrja? Nja. Gamlingane hadde ein fin Philips heilautomatisk, og ca førti plater. Eg gjekk rett frå MC til CD, og «ungdomsmusikken» min var på CD.

I 1997, då eg var student, kjøpte eg min første LP-spelar. Rega Planar 2. Ca ti år seinare oppgraderte (sidegraderte) eg drivverket til ein eldre TD147 (Rega-armen er framleis i bruk). Brukte lenge ein elendig RIAA, oppgraderte til Naim Stageline for ca fem år sidan. Den er bra. Beste PU eg har hatt er ein Dynavector HO-MC. No bruker eg Ortofon blå MM. Den er grei.

Så har eg jamt kjøpt LP, men mest etter ca 2006, fram til ca 2020. Eg har no ca 3 hyllemeter, ca 70% klassisk, 20% jazz og resten pop, rock og ymist. Eg kjøper enno plater, men ikkje så mykje. Ca ei i månaden, men det er nok heller mindre. Eg har likevel kjøpt mykje meir musikk på CD, særleg fram til Spotify.

Samtidig høyrer eg nesten ikkje på LP. Eg speler mykje heller anten frå FLAC eller, blush, Spotify. Når eg har huset åleine, speler eg av og til vinyl, men det kjenst litt som ei plikt. Eg er jo vinyl-typen. Men: Det gjev meg ikkje så mykje ekstra, framfor å høyra på digitalutgåva av same musikken.

LP-utstyr er kult, men eg innser at det er minst fem år til eg kan nerda ordentleg med det. Minst. Og då vil eg kanskje heller høyra på meir musikk.

LP-ane tek altså plass, vert ikkje spelt og kunne potensielt vore brukt til ting som gav meir moro.

Det er, diverre, ikkje snakk om å gje dei bort. Eg føler eg må kunne omsetja samlinga til iallfall litt pengar for at det skal vera vits.

Så eg er ikkje sikker. Eg veit at så lenge er berre har samlinga, kjem eg til å utvida og utvida ho med plater eg ikkje speler (hamstergenet), men kanskje byrja å spela dei ein eller annan gong.

Samtidig liker eg LP, men eg er ikkje sikker på om eg liker det fordi det er ein måte å seia til meg sjølv at eg liker hi-fi og musikk, eller fordi eg faktisk liker LP betre enn digitalisert musikk. Det kjenst som eg vel noko anna ved kvar skiljeveg, og då er det kanskje berre teit.

Jeg har løsningen for deg.
i fem år hører du ikke på vinyl, men du handler jevnt og trutt vinyl som kun blir utgitt på vinyl.
om fem år har du en del ny musikk å ta igjen

 

[ragwo]

Du treng ein betre vinylrigg rett og slett.

Kan anbefale denne her:

Da slipper du å høre på vinyl, men får likevel tiden til å fly med vinylrelatert arbeid. Kan anbefale strømmemusikk i bakgrunnen.

 

[parafinoksen 2.0]

Hyggelig å se litt aktivitet i tråden din, Tweed. Skriv gjerne oftere

Synes råd fra folk som har angret salg av samlingen sin, er verdt å lytte til. Men det kan kanskje være en god anledning til å slanke samlingen (litt)? Plater du angrer på å ha kjøpt, musikk du vet du aldri kommer til å spille igjen osv.? Det er en god følelse å få ryddet og kvittet seg med unyttige ting.

Hva sier katten, forresten?

 

[MakkinTosken]

Nei for pokker selg! Vet om en i Ski som kjøper hele samlinger, henter og redistribuerer dem til trengende!

 

[Tweedjakke]

Du treng ein betre vinylrigg rett og slett.

Eg treng eigentleg betre høgtalarar, kanskje også betre øyro ...

Men du har sjølvsagt rett. Dersom eg lurer på om vinyl framleis er mi greie, er nok det aller beste å leggja tilstrekkeleg store summar i betre avspelingsutstyr. Og eg hugsar jo at eg var meir fornøgd med vinyl då eg hadde Dynavector 10x5-PU.

 

[Valentino]

En TD 147 med RB300 arm er ingen dårlig platespiller. Undelagsømfintilig er den, og like mange nykker som en Linn har den, men alligavel…

 

[Tweedjakke]

Hyggelig å se litt aktivitet i tråden din, Tweed. Skriv gjerne oftere

Synes råd fra folk som har angret salg av samlingen sin, er verdt å lytte til. Men det kan kanskje være en god anledning til å slanke samlingen (litt)? Plater du angrer på å ha kjøpt, musikk du vet du aldri kommer til å spille igjen osv.? Det er en god følelse å få ryddet og kvittet seg med unyttige ting.

Hva sier katten, forresten?

Takk

Det er ikkje så mykje å slanka. Mitt evige problem, både når det gjeld bøker og plater. Umberto Eco skal ha sagt noko i retning av at eit godt bibliotek ikkje skal representera bøker du har lese, men meir seia noko om kva du har ambisjonar om å lesa.

Eg kan sjølvsagt spørja meg sjølv om eg eigentleg treng Ringen på LP med både Karajan og Böhm, særleg når eg har både Solti og Keilberth på CD (rippa til FLAC), og dessutan nyaste remaster med Solti i gloriøs 24/192-FLAC. Men når eg kjenner på det, så har eg eigentleg meir lyst på Solti og Keilberth på LP enn å kvitta meg med Karajan og Böhm. Testament-boksen med sistnemnde går for den latterleg låge summen av 742.27 USD akkurat no. Berre 450 kr/plata, altså.

Nei. Eg skal ikkje ha den. Neidå. Ikkje Solti heller. Neidå. Men eg veit med meg sjølv at det er berre eit spørsmål om tid før eg betalar overpris for Archie Shepp: The Magic of Ju-ju, eller den Ornette Coleman-boksen eg ikkje slo til på då han var på tilbod i fjor. Mitt einaste forsvar er at eg ikkje har hoppa på DGs TOS-serie.

Det er cruxet. Det eg har på LP, er anten innspelingar eg har kjøpt fordi eg veit dei er bra (som den Starker-boksen på Mercury/Speakers Corner eg venta eit halvt år på - uproblematisk, eg hadde han jo digitalt uansett), eller som eg har tenkt å fordjupa meg i. Det er unnatak, men dei er forsvinnande få.

Katten helsar.

 

[Tweedjakke]

Nei for pokker selg! Vet om en i Ski som kjøper hele samlinger, henter og redistribuerer dem til trengende!

Noko slikt måtte vore alternativet, iallfall. Men eg veit at bergenske kjøpmenn har ein lang tradisjon med å inngå «generøse» avtalar med bønder langs kysten.

 

[parafinoksen 2.0]

Ettersom platekjøpene dine er så(pass) veloverveide, synes jeg du bør absolutt beholde samlingen. Min beskjedne CD-samling er preget av mange impuls- og bomkjøp og kan med fordel «effektiviseres». Hos deg stiller det seg annerledes.

 

[pedal]

Den generelle anbefalingen er å ikke selge vinylsamlingen din. Spesielt når den består av originale utgivelser (i motsetning til såkalte nypressinger av suspekt kvalitet).

På den annen side må man faktisk investere en del mer kroner og flid for å få skikkelig god platespiller-lyd, som matcher f.eks. streaming via en Topping Centaurus DAC. En kombo til 15k.

Forøvrig lurer jeg på (åpent spørsmål) om digitalt er relativt bedre på klassisk musikk, enn på rock/jazz/etc. Det at det er støyfritt i stille passasjer, slipper å snu plata midt i konserten, og slipper stigende, hørbar forvengning inn mot finalen i sistesporet på side 2?

 

[Tweedjakke]

Den generelle anbefalingen er å ikke selge vinylsamlingen din. Spesielt når den består av originale utgivelser (i motsetning til såkalte nypressinger av suspekt kvalitet).

På den annen side må man faktisk investere en del mer kroner og flid for å få skikkelig god platespiller-lyd, som matcher f.eks. streaming via en Topping Centaurus DAC. En kombo til 15k.

Forøvrig lurer jeg på (åpent spørsmål) om digitalt er relativt bedre på klassisk musikk, enn på rock/jazz/etc. Det at det er støyfritt i stille passasjer, slipper å snu plata midt i konserten, og slipper stigende, hørbar forvengning inn mot finalen i sistesporet på side 2?

Nei, eg har vel eigentleg argumentert meg sjølv ut av det. Dette har alle kjenneteikna på å vera ei sekt, altså: eit kvart tilløp til tvil møtest med oppfordringar om å gå enno hardare inn («Du treng ein betre vinylrigg», som @PederP sa). FTR så trur eg korkje DAC (eldre RME) eller vinylrigg er det svakaste leddet hjå meg akkurat no. Det er høgtalarane.

Du har kanskje rett når det gjeld klassisk musikk; det kan iallfall forklara kvifor eg oftare speler jazz når eg speler vinyl. Men den sjangeren som har skuffa meg mest på vinyl er eigentleg thrash metal frå 1980-talet. Pussig, sidan det skulle vera det kanoniske formatet der.