Hm. Eg skal ikkje påstå å forstå jazz, men eg
forstår opplever kuttet som eit motiv der den enkle melodien møter eit tiltakande “regn” (eller sandkorn) av eit slags perkusjonsinstrument, og gradvis vert meir disharmonisk?
Ikkje velklang, men heller ikkje vondt å høyra på og mest av alt ein slags interessant avslutning/klimaks når ein har vendt seg til melodilinja til trompeten. Neppe god radiomusikk, men eg veit ikkje om Shepp, Ornette Coleman eller Coltrane er det, heller?
Eg har litt sans for musikk som først og fremst er lydmaleri, då.
Edit, eg skal vedgå at det var denne flotte karakteristikken som gjorde meg interessert,
@Balle Clorin