Jeg tror bare kinerserne ikke er interessert i å holde varelager oppmot 10-20 år som tradisjonelt i Norge. Kinerserne spyr ut merker og modeller, og merkevarebygging er ikke deres sterkeste side. Se på norske forhandlere, hvem av disse bygger opp et varelager med deler som BOS, Møller osv hvor du kan hente ny del påfølgende morgen?
Eg trur det er to aspekt her:
1. Varelager/deletilgang frå leverandør og forhandlarnett utover garanti, men innanfor «rimeleg» tid.
Kinesiske elbilar ikkje er stabiliserte enno. Eg veit ikkje om det er fleire bilmerke/modellar enn Europa, men det er mange kinesiske, og iallfall eg greier ikkje skilja Dongfeng, Xpeng, BYD, Maxus, NIO (osb) frå einannan.
Forhandlar- og servicenettet er heller ikkje stabilisert, kanskje pga det låge volumet. Eg veit ikkje om kinamerka kjem til å drifta alt saman sjølv (som Tesla) eller orientera seg meir mot ulike nasjonale forhandlarar og importørar (meir tradisjonelt). Sikkert begge delar.
Så, ja, eg trur du har litt rett. Som globale bilprodusentar (og merkeforvaltarar) er Kina ferske, og det er mykje som må på plass før dei kan konkurrera med merke som er etablerte.
2. Tredjeparts reservedelar for uavhengige verkstader og DIY.
Her har eg vel på sikt meir tru på Kina enn på mange andre, sjølv om Bass sikkert har rett i at det er mykje drit.
Ingen av de norske forhandlerne risikerer noe her ift varelager med ukjente kinamerker. «Du får hva du betaler for», og en asiat praktiserer garanti og oppfølgingsansvar helt frem til du har tatt varen ut butikkdøra.
Neppe med 300 bilar i året, nei, men eg er ikkje sikker på at det er veldig fruktbart å snakka om «asiat». Førebels er eg veldig mykje meir nøgd med lokal Nissan-forhandlar enn med VW-forhandlar.