Takk.
Det gjev unekteleg ei underleg kjensle når verda, definert som utsegner (innlegg) på eit webforum, sprett inn og ut av eksistens. Nesten som i ein draum, og iallfall ei kjelde til erkjenning og refleksjon: Når noko er skrive, og kanskje lese, finst det når ingen kan lesa det att?
Takk...