1. Veldig viktig avklaring - du har no presisert at det gjeld dine øyre. Då har vi fått ting på plass.
2. Greitt å få stadfesta. Men diktanalyse er rekna som vitskapleg metode. Om enn eit anna felt enn det naturvitskaplege.....
3. Det verkar som vi er i avslutningsfasen, elles skulle eg tatt bryet med å a) diskutere definisjonane på kvalitet innan tekstar og melodiar. b) diskutere kva som er ein god, middelmådig eller dårleg musikar. Dette får vi la henge, tenkjer eg....elles formulerer du det her som om det er utvalet som er dårleg, men det anar meg at det ikkje var slik du meinte det...jaja. Somme trykkjer seg dårleg ut innimellom...
4. Du meiner vel ikkje at eg har karakterisert deg som person? Eg har berre trekt dine kvalifikasjonar i tvil - spesielt innan tekstanalyse. Av årsakar eg skal la liggje. For husfredens skuld. Elles kunne vi godt ha diskutert "Den kompakte majoritet" versus doktor Stockmann i "En folkefiende" av Henrik Ibsen, for å gje deg nokre gratispoeng rundt massehysteri. Om vi er kvalifiserte, altså.
5. Her er vi på linje. Sjølv om begge har eit litt for stort utval av produksjonar, slik at det er mange bølgjedalar. Såleis kunne eg godt trekke fram eit par alternativ, som Jakob Sande og Tom Waits..
Kos deg, du også!
He, he, ting tar tid. Refererer til punktene ovenfor:
1. Ørene og hjernen, ja, hva ellers?
2. Diktanalyse (og likeledes analyse av prosa) har man bedrevet i årtier og det er ren og skjær synsing. Fy faen. Det er
ikke regnet som en vitenskapelig metode, kun synsing. Ingen tall, no facts.
3. Det finnes ingen definisjon av hva som er godt eller dårlig innen uvitenskapelige grener. Jfr. pkt. 2.
4. Upassende utsagn, Arve: "
Bare trukket dine kvalifikasjoner i tvil?" Hvor har du det fra, at jeg har elendige kvalifikasjoner? Kom med facts og belegg påstanden. Vet du hva jeg har bedrevet? Skjerp deg. Ikke trekk andres integritet i tvil. Den trodde jeg ikke skulle komme fra deg.
5. Hva vi har lest, lyttet til, smakt og eksempelvis sett, er interessant. Poenget er at vi har en mening. Og synser, der vi ikke har et faktagrunnlag.
Kvalifikasjonar er interessant. Det heng ikkje nødvendigvis saman med kompetanse. Og det er ikkje slik at realkompetanse og formalkompetanse fylgjest år heller.
Når eg trekk dine kvalifikasjonar i tvil, er det på syltynt grunnlag. Men det baserer seg på
- at du hevdar at Bremnes & co er middelmådige eller dårlege musikarar. Du har moderert deg, gått attende frå å hevde at det du ikkje likar, er dårleg. Det er eit godt teikn. Men likevel ikkje overtydande nok. For meg.
- utsegn om dårlege tekstar. Dette vitnar etter mitt syn om manglande innsikt i tekstanalyse, og manglande forståing av dette. (Så burde eg vel definere kompetanse, men det kan vi vente med). At du ikkje likar tekstanalyse, har du all rett til. Men det vert litt dumt om du avfeiar diktanalyse som metode.
Diktanalyse-metodikken er med på å forklare kva som ligg i eit dikt. Det går ikkje tydeleg fram av dine utsegn om du har aversjonar mot dikt og poetiske uttrykk og det er med fare for å legge ord i munnen på deg at eg nemner dette. Men det er eit faktum at minst sidan Gilamesj har menneska skrive skjønnlitteratur. Rett nok er det fyrste skrevne ord som sumerane dreiv med, reknskap. Reknskap er viktig. Og det same er naturfag. Men det har sine avgrensingar. Du kan ikkje måle eller talfeste alt. Og grisen vert ikkje feitare om du veg han.
Poesi er å beskrive det ubeskrivelege, sa min gamle norsklærar på gymnaset. Han sa også at det vart tekstkonsentrat - tilsett vatn (refleksjon), og du fekk eit fullverdig måltid ut av noko ganske lite.
Skjønnlitteratur generelt, og poesi spesielt, rettar seg mest mot høgre hjernehalvdel, og er av natur kunst. Det vert såleis vanskeleg å ha ei naturvitskapleg tilnærming til slikt. Det har kanskje du? Eg veit ikkje, har berre mistanke. Når du trekk fram
Prøysen og Zappa som musikalske kvalitetar, er det kanskje også naturleg å konkludere med at du likar deira litterære kvalitetar. Eg tenkjer på begge desse som meir episke (tenk på Romjulsdrøm, Musevisa, Julkveldsvise som Prøysen-episk, medan "Titties and beer" som Zappa-episk.), og der er ikkje der korkje Bremnes eller Eidsvåg held seg.
Så over til Bremnes sine tekstar. Det er mykje å velje mellom med tanke på å analysere, og med tanke på å få fram kvalitetsaspektet. Og du likar ikkje Bremnes, så her er det ei utfordring i utgangspunktet. Så eg trekk inn eit par allegoriar:
Om du ikkje likar fisk, kan du ikkje nekte for at det er sunt. Og motsett, om du likar å røyke, kan det vanskeleg motstridast at det er usunt.
Før eg går vidare (Ja, no nærmar vi oss juleferien, så vi kan prioritere dette litt), ville eg gjerne at du avklarar ditt kunnskapssyn. Ser du vitskapsomgrepet som utelukkande (eller i all hovudsak) basert på registrering av direkte målbare faktorar? Eller godtek du psykologi, pedagogikk, historie m.m. som vitskaplege felt? I så fall, kan du utdjupe dette synet ditt på tekstanalyse?
