Audio Optimum skrev:
Får inn 1`ste paret av den nye 1.7 andre uken i mars... Til dere nok en gang som har erfaring med Magnepan...
Hva er forskjellen på Magnepan sin teknologi sammenlignet med stator slik som Martin Logan og Acoustat benytter rent lydmessig..
Har vel opplevd med noen Elektrostater at overgangen mellom det dynamiske elementet og statoren ikke bestandig fungerer.. selvfølgelig på de modeller som har begge deler..
CLS`n til Martin Logan er derimot fremdeles noe av beste jeg har hørt innenfor sin begrensning ...
Magnepan har jeg aldri hatt anledning til å høre men med all positiv omtale må jeg vel innrømme at jeg gleder meg veldig til en ny erfaring..
mvh
KP
Trur nok 1.7 vert eit svært spennande bekjentskap, all den tid det er ein rimeleg trevegs sak. Skulle svært gjerne vore den fyrste til å teste denne, men det er nok mange bikkjer om beinet....
Akkurat sånn teknisk er både magnestatprinsippet og elektrostatar beskrivne godt fleire stadar. Lydleg sett har dei mykje til felles, relativt likt spreiingsmønster og linjekjelde-karakter. Den viktigaste skilnaden er (slik eg ser det) at elektrostaten ofte har større evne til å løyse opp detaljar på relativt låge lyttevolum, medan magnestaten treng å spele høgre for å "livne opp" skikkeleg. Dette gjer at eg er veldig glad i elektrostatprinsippet når det skal spelast nyansert, akustisk musikk ved moderate lydtrykk, særleg om eg har tilgong på superdetaljerte forsterkarar med "passeleg" effekt (det aller flottaste ser for meg ut til å vere direktekopla rørforsterkarar, som driv elektrostatelementa direkte, utan nokon trafo imellom, som Acoustat X og Beverigde 2).
Men til rock og symfonisk musikk ved "realistiske" lydtrykk er det få (om enn nokre) høgtalarar som let så overtydande som store magnestatar med svære effektforsterkarar.
Plasseringsmessig tykkjer eg hybridane frå Martin Logan og særleg mine eigne InnerSound (No SandersSoundSystem) er lettare å få til enn både fulltoneelektrostatar og særleg større Magnepan, men du manglar då det beste med dei store panela; den fantastisk realistiske bassen, som er ein konsekvens av storleiken på panela.
"Beste" (i forståinga naturleg og realistisk utan imponatoreffekt) bass eg har høyrt (dersom ein kan sjå eit frekvensavsnitt separat frå resten av musikken), er framleis Magnepan Tympani 1D, drive med store mono røreffektforsterkarar i eit stort rom.
Når no Magnepan slepp ein ny konstruksjon, er det ikkje mindre enn ein sensasjon. Eg håpar produktlinjene som no er representerte ved 3.6 og 20.1 også vert vidareførte med nykonstruksjonar før geniet Jim Winey bestemmer seg for å legge opp.....