- Få ting er sjølvsagde her i verda. Ta heller utgangspunkt i at det ikkje finnest dumme spørsmål, berre dumme svar. Det er ikkje sjølvsagt at vi skal/ikkje skal ha lekser. Men det har store konsekvensar kva vi vel.
- Rutiner lærer barn ideelt sett heime og i barnehagen, slik at skulen berre treng å innprente dei nye, aktuelle rutinene (dagrytme, sitte på pult, rette opp hand). Ideelt sett, altså. I praksis treng dei haldast i handa, og påminnast det meste. Framleis er gløymekryss eit problem. Til og med på VGS. Slik har det alltid vore, og slik kjem det til å halde fram, heilt til vi har ein fulldigitalisert skulekvardag.
- Du tenkjer framleis i raud/blå-akse. Det vert veldig eindimensjonalt. Neokommunisme a la Austeurompa i dag, miljøsak, anarkisme, gammalkommunisme a la Russland i dag, feminisme, generelt sosialdemokrati og desentraliseringideologi blandast til ein graut du gjev uttrykk for at du ikkje likar. Ein stussar då om du ynskjer totalitær-mørkeblå eller brun persondyrking med nakenbrysta presidentar til hest er i pluss-enden av skalaen. Nyanser deg, gut!
-Populisme er trua på at bondevit er betre enn teknokrati.
- Eigentleg er svært få lærarar gammalkommunistar. Dei finnest nok. Men eg kjenner ikkje slike, og har berre kontakt med eit par-tre neo-raudingar, pluss ein og annan SV-lærar. Derimot kjenner eg høgre-lærarar, kristelegfolkepartilæarar, ein pensjonert Frp-lærar og massevis av ap-lærarar. Venstrelærarar seier seg sjølv. MDG har eg ikkje høyrt eit pip frå, anna enn dei få gongane eg har vore i Oslo, og sett folk på stand. Dei såg ikkje ut som lærarar, eigentleg.
Min teori er at når folk går lenge på skule, vert dei meir politisk medvitne. Altså i kontrast til dei som synsar seg til kven dei elskar å kritsere, kven som har sendt SMS-ar med ymse innhald, og kven som kjenner kven.